De afgelopen tijd lazen we in de media weer heel wat berichten over bestrijdingsmiddelen in ons voedsel. Onder andere dat de hoeveelheid gif op Nederlandse groentes niet af-, maar juist toeneemt. Verontrustend nieuws, want wat doet al dat gif in ons eten, en belangrijker nog: wat doet het in ons lichaam?

Bestrijdingsmiddelen als glyfosaat werken als een antibioticum in de bodem. Zoals je misschien weet, betekent ‘anti’ tegen, en ‘bioticum’ leven. Het zijn dus middelen tégen het leven in de bodem. In een gezonde bodem huizen triljoenen organismen per vierkante centimeter. Dit bodemleven, zoals virussen, bacteriën, schimmels, gisten en algen bepalen voor een groot deel de gezondheid van een bodem. En ook hoeveel voedingsstoffen een plant of gewas kan opnemen. Jouw gezondheid en vitaliteit zijn voor een groot deel afhankelijk van die voedingsstoffen (vitamines, mineralen, sporenelementen, antioxidanten, koolhydraten, vetten, eiwitten). Met andere woorden: jij bent wat je eten at. Een bodem zonder micro-organismen levert zwakke(re) planten: zij hebben immers de voedingsstoffen uit de bodem nodig om zelf veerkrachtig te blijven. Omdat dit bodemleven grotendeels verdwijnt door onder andere bestrijdingsmiddelen en kunstmest, moeten wij zwakke planten in leven zien te houden. Anders hebben we geen eten. En dat doen we … met andere bestrijdingsmiddelen

Glyfosaat is een onderdeel van zeer veel bestrijdingsmiddelen. Los van het feit dat glyfosaat zich als een antibioticum gedraagt in de bodem én in onze darmen, hoopt het zich op in het eetbare deel van de plant. Dus in de graankorrel, maïskorrel of de boon. Aangezien ons hoofdvoedsel voor een groot deel daaruit bestaat, krijgen we (als we niet-biologisch eten) dus veel glyfosaat-rijk voedsel binnen.

Ik merk vaak dat mensen de problemen die zich afspelen in de bodem niet koppelen aan hun eigen bord. En daarmee niet aan hun eigen gezondheid. Dat is niet zo vreemd, want we horen of lezen daar nooit wat over. Is eigen verantwoordelijkheid in Den Haag (lees Ruttiaans tijdperk).Toch is het belangrijk dat we het wél weten. Vandaar dat ik het maar vaker daarover ga en wil hebben.

Wat doet glyfosaat in je darmen?

Zoals glyfosaat vooral impact heeft op de bodemgezondheid, zo heeft het ook vooral impact op onze darmgezondheid. Onze gezondheid, ook die van ons brein, is primair gezeteld in onze darm. Daar bevindt zich tevens zo’n tachtig procent van ons immuunsysteem. Er zijn heel weinig ziektebeelden die geen link hebben met onze darmgezondheid.

Glyfosaat is de snelweg naar welvaartsziekten en aandoeningen die verband houden met een westers dieet. Glyfosaat is een chelator, dat wil zeggen: zowel in de bodem, de plant als in het menselijk lichaam bindt het de belangrijkste mineralen en sporenelementen, zodat deze niet meer beschikbaar zijn voor mens of plant. Zonder die stoffen kan je lichaam niet optimaal functioneren. Ik herinner me nog de tijd dat ik voor het eerst die gele/oranje akkers zag. De landbouwvoorlichting had er goed naar gekeken en zag vooral voordelen. Eén die me al heel lang door de gedachten dwaalt: Je kon dat veelbelovende nieuwe middel over je grasland spuiten en het na drie dagen maaien en zo aan de koeien voeren. Daar had ik toen al zo mijn bedenkingen bij en nu lezende wat voor ongelofelijke rotzooi het is, had ik dus niet voor niets een vreemd voorgevoel. Ik ben maar wat blij dat mijn vader, ook al had ie z’n oren veelvuldig naar de landbouwvoorlichting hangen, er niet mee in de weer is geweest. (ik geef geen sneer naar mijn vader maar wil graag aangeven dat mijn wieg stond bij iemand die de overheid als betrouwbaar partner voor vol aanzag, helaas blijkt maar al te vaak dat dit een misrekening is.

Snelweg naar welvaartsziekten

“Glyfosaat is de snelweg naar welvaartsziekten en aandoeningen die verband houden met een westers dieet, zoals maag- en darmstoornissen, obesitas, diabetes, hartaandoeningen, depressie, autisme, onvruchtbaarheid, kanker en de ziekte van Alzheimer”, zeggen sommige onderzoekers over het bestrijdingsmiddel. Het wordt in verband gebracht met onder andere:

• Parkinson. In meerdere landen, waaronder Frankrijk, Duitsland, de Verenigde Staten en Canada is wetenschappelijk een verband gelegd tussen het gebruik van bestrijdingsmiddelen en Parkinson. Volgens neuroloog Bas Bloem, die Parkinson mede wijt aan bestrijdingsmiddelen, begint Parkinson feitelijk altijd in de darmen.
• Tekorten aan serotonine en dopamine. Onze darm is hoofdproducent van neurotransmitters als serotonine, dopamine en melatonine. Bij neurotransmitters denken we vaak aan ons brein. Maar de neurotransmitter serotonine zorgt bijvoorbeeld voor het ritmisch laten samentrekken van de darmen zodat er geen obstipatie of een prikkelbare darm ontstaat. Wellicht dat glyfosaat hierdoor ook met obstipatie in verband wordt gebracht.
• Wetenschap is niet belangrijk in Den Haag (lees Ruttiaans tijdperk), dus gaan we gewoon door op de oude voet.

Kijk ook eens op www.arendjoosten.nl 

                                                                Groeten van uw tuinman: Arend Joosten.